Што ја очекува Македонија? Албанизација или...Како последно предупредување и апел, овој текст го упатувам до Ѓорге, Никола, (Бранко), Љубчо, Зоран, Андреј... и до сите добронамерни граѓани на Македонија.
На 15 март 2010 година во „Време“ објавив колумна под многу песимитски наслов: „Македонија ќе исчезне, Охрид не!“. Во изминативе три години се случија многу нешта, нови факти испливаа на површина, кои уште повеќе го оправдуваат тој наслов. Затоа, како последно предупредување и апел, овој текст го упатувам до Ѓорге, Никола, (Бранко), Љубчо, Зоран, Андреј... и до сите добронамерни граѓани на Македонија,.
Надица (тоа е нејзиното вистинско име) има помлада сестра Мимоза (пак вистинска личност), која е во брак со г-дин Клаус Раил, германски дипломат од кариера. Се сретнале сосем случајно додека тој службувал во амбасадата на Германија во Скопје, во првата гарнитура дипломати, по воспоставувањето на дипломатските односи.
На една од повеќето семејни средби, Надица го прашала зетот Клаус зошто неговата Германија не инвестира во Македонија?!
Не е логично да се инвестира во нешто што нема да постои, бил неговиот студен германско-лаконски одговор.
„Како нема да постои“, зачудено запрашале домашните во еден глас.
Клаус смирено продолжил:
„За околу дваесетина години Македонија, како ентитет, ќе исчезне од географско-политичко-национална карта.
Овој кус песимистички вовед е повод за слодново: Клаус е во право! Сите процеси што се одвиваа и се одвиваат во и околу Македонија, во блиското, но и подалечно опкружување, упатуваат дека ладнокрвниот Германец - е во право,
Ако на читателите не им е познато името Харолд Кочи, да потстетам: тој беше првиот амбасадор на Австрија во Македонија. На заминување, по завршување на мандатот, во тв-интервју на МТВ тој, меѓу другото, рече: „Внимавајте, Македонија е на работ од котелот што врие, а таму е најжешко!“
По осамостојувањето на Република Македонија од некогашната федерација, во борбата за тоа кој ќе го држи в раце кормилото на новата држава, тогашната СКП-ПДП (сега СДСМ) vs. ВМРО-ДПМНЕ, влегоа во политички клинч, првите влечејќи кон север, а вторите кон исток, со што просторот од запад го оставија празен, заборавајќи дека демографските дупки никогаш не остануваат празни!
Прашање до секој што го чита ова: Дали е заборавено големото знаме на една од трибините на стадионот во Тетово на кој пишуваше USA - UNITED STATES FOR ALBANIA?
За оние што го заборавиле ова, нека биде потсетување, а за другите, но и за сите, еве друг факт: Основачот на политичката организација „Природна Албанија“ Коча Данај е директор на Институтот во Тирана со многу индикативно име „за регионална прогноза“. Тој е поранешен советник на тројца албански премиери, па поради тоа не може да се смета како политички маргиналец. Без какви и да било метофори, тој неодамна им даде препорака на Албанците дека треба добро да се организираат со нивните изборни листи за да учествуваат на сите избори во оние држави во кои живеат Албанци. Тоа e првата фаза, а во втората Албанците треба да организираат референдум во сите соседни држави на Албанија за да ги остварат своите политички намери за обединување!
Генезата на ваквиот албански агресивен етноцентризам влече корен уште од времето кога Албанија била призната како независна држава на Конференцијата во Лондон на 29 јуни 1913 година од тогашните креатори: пред сите Австро-Унгарската монархија и Германија, со ветување дека територијата на нивната држава ќе биде од Јадранскиот брег до западниот брег на Вардар(!), заради попречување на тогашните руски интереси да ја контролираат Отранската врата на Јадранот.
Од младотурската револуција, преку Првата и Втората Призренска лига, Првата и Втората светска војна...преку 2001-та, па до денес, трае и непречено се одвива тој процес на албанска експанзија. Бандитите и разбојниците на Џорџ Робертсон беше флоскула што Љубчо, Никола, Бранко, Фрчко... ја лапнаа како клен млада жаба. Не прочитаа дека Али Ахмети на 22 март 2001година на репортерот на „Њусвик“ му изјави: „Борбата што ја почнавме има единствена цел – да ги отстраниме словенските сили од територијата што е традиционално албанска!“ Дека неговиот, наводно лут политички противник, Мендух Тачи, го мисли истото, еве потврда: „Албанците почнуваат вооружена борба заради ослободување на нивните територии во Македонија“, е негова изјава во „Њујорк тајмс“ од 16 март 2001.
Дека и во времето на комунистичкото едноумие во Алабанија тој процес не запрел, говори рускиот историчар Артјом Улуњан. Во документот „Тајна операција“ тој пишува за тоа како Енвер Хоџа се подготвувал за „хаосот по Тито“: со брза акција на неговата армија да ги присвојат Косово и делови од Македонија и Црна Гора. Тој го цитира извештајот на тогашниот министер за внатрешни работи Кадри Хазбиј, од ноември 1977, во кој отворено се вели дека владата на Албанија ја подржува идејата за обединување на сите Албанци.
Во овој контекст треба очите да се широко отворени заради тој незаприлив албански национален порив за обединување. Централната манифестација во одбележувањето на 100 годишнината на независноста на Албанија не се одржа во Скопје случајно, туку со јасна порака: Shkup - Qendra e Vilajetin e Kosovës (Ер. Мехмети) - Скопје е центар на Косовскиот вилает!
Никола, не сакајќи да ја растури коалицијата, го премолча ова. Но, кој и да е друг, Бранко, Љубчо, утре Заев... ќе постапи исто.
Артјом Улуњан истакнува дека, поради Косово, Албанија е единствената држава која не го потпиша завршниот акт на Хелсиншкиот самит 1975 година, во кој се дефинираа границите на повоена Европа.
За оние што заборавиле и за помладите: Сали Бериша е личниот доктор на Енвер Хоџа.
Милан Аџиевски
http://www.mkd.mk/kolumni/shto-ja-ochekuva-makedonija-albanizacija-ili 
