Милошевиќ, Мицотакис и Самарас имале план за напад врз Македонија и за заедничка српско-грчка граница
Ако внимателно се следи грчката политика на Балканот само во последните 20 години, да не одиме подалеку, нема промена само во една нивна стратегиска определба – Македонија да ја нема!
Амбициите на Грција и за време на првите години од независноста на Македонија, а и подоцна за време на конфликтот во земјава во 2001 година биле заземање на нови македонски територии на линијата Охрид-Битола – Прилеп – Струмица.
Овие планови за воена агресија на Македонија од страна на грчката армија (за што била донесена и владина одлука) биле разгледувани на повеќе средби на српски и грчки политичари (Слободан Милошевиќ, Константин Мицотакис и Андонис Самарас), а се разбира во некои фази на овие разговори учествувале и романски и бугарски политичари.
Целиот мозаик за овој план лесно може да се склопи од извештаите нa неколку странски разузнавачки служби, новинарски истражувања, а и во дел од интервјуата и мемоарските записи на Мицотакис, Милошевиќ, Самарас, Жељу Желев и Сали Бериша.
За реализација на овие стратегиски воени планови грчката армија не случајно двапати организирала и воени вежби во 1992 година именувани како Александрос и подоцна до 1999 година именувани како Филипос. За време на првата воена вежба, македонскиот воздушен простор неколку пати беше повреден од грчки воени авиони во длабочина од 37 километри по Демиркаписката клисура, точно колку што изнесувала нивната замислена нова гранична линија.
Такис Михас, грчки новинар и автор на книгата „Нечестива алијанса“ ја разоткрива улогата на Грција во војните во Југославија и нивната отворена поддршка на политиките на Слободан Милошевиќ. Целта и на Милошевиќ и на Мицотакис, тогашниот грчки премиер била преуредување на Балканот и исцртување на некои нови граници.
Како и секогаш во историјата на Балканот, Македонија имала централно место во овие планови за преуредувања. До ден денес останува отворено прашањето за улогата на ЕУ и на НАТО во овие планови за исцртување на некои нови меѓудржавни граници.
Но, улогата на Грција и на Србија во овие планови била јасна – Србија и Грција да станат соседи.
„Постои сè поголем куп на докази што наведуваат на заклучок дека влијателни политички сили во Грција во раните 1990-ти гледаа во своите македонски соседи многу повеќе отколку промена на име. Вистинската цел на некои инстанци било дестабилизација и исчезнување на младата држава“, пишува Михас.
Според него, „грчките политичари инсистирале на промена на името, иако биле свесни оти тоа значи откажување од најважниот симбол на колективниот идентитет на мнозинското население и како такво, барањето не можело да биде исполнето од македонските политичари“.
Ако тогаш зад овие планови се криеле и плановите за територијално освојување заедно со братската Србија, денес стратегискиот план на Мицотакис да ја нема оваа млада држава очигледно останува важечки и за сите грчки влади после него.
Сè е исто како и пред 20 години
Во текот на 1992 година во Атина на иницијатива на Мицотакис биле одржани три средби на кои се договарала поделбата на Македонија. На првата средба претседателот на Романија го одбил предлогот на Мицотакис, а претставниците на Бугарија и на СРЈ биле воздржани. На втората средба, овојпат без Романија, бугарскиот претседател изразил воздржаност, а Милошевиќ изјавил дека треба да се почека малку заради неговите ангажмани во Хрватска и во БиХ. Имало и трета средба, само меѓу Мицотакис и Милошевиќ на која не дошло до договор што Гркот го посакувал.
Тогаш Македонија доби информации за неуспехот на овие преговори, но и за планот на грчката влада, и покрај се, сама да си ја заврши работата. Тогаш (октомври) почна и воената вежба Александрос 92, а македонската армија беше 10 дена под зголемена борбена готовност. Зошто тогаш Грција се откажала не се знае. Една од претпоставките е дека тогашната изјава на претседателката на Комунистичката партија на Грција Папарига на митингот во Солун ја стопираше целата работа. Алека Папарига тогаш изјавила дека ќе обелодени некаква важна одлука на грчката влада, ако таа одлука не биде повлечена.
По откажувањето за планот за воена агресија на грчката армија стигнува грчкото ембарго. Тоа беше обид за грчкото докажување на тезата за неспособноста на македонската држава економски да опстане. И тогаш Брисел реагираше со молк.
Планот за воена агресија на Македонија ја потврди и грчкиот воен разузнавач Грилакис, човекот што шеташе од кабинет во кабинет на македонските политичари и носеше разноразни подароци за секој што ќе изразеше подготвеност за промена на името.
Случајно или не, алијансата со Бугарија, и повремено со Романија пак се повторува (средби во Софија па во Атина), овојпат на тема блокирање на македонските интеграции во ЕУ. Овојпат, тоа оди малку пософистицирано, за разлика од плановите за воена агресија. А и однесувањето на ЕУ не е ништо поинакво.
И 20 години потоа официјалната грчка политика е водена од истите стратегиски определби дефинирани од Мицотакис и Самарас. Вториов е актуелен премиер на Грција.
Самарас: Независна македонска држава е неодржлива
На 26 февруари 1992 година Константин Караманлис испраќа писмо до министерот за надворешни работи на Грција, од кого бара да се нагласува грчкиот аргумент дека непостојната македонска држава е „неодржлива“. И Самарас, тогаш во својство на министер на надворешни работи на 27 август 1991 година во писмо до своите колеги во ЕУ напишал дека „внимателен набљудувач може лесно да увиди дека независна македонска држава е тешко одржлива. Економски, без излез на море, нема материјална основа за опстанок, етнички, со повеќе од една третина албанско етничко население и уште повеќе, етничкото потекло на нејзините словенски жители е причина за недоразбирања. Тие моментално се именуваат како „Македонци“, но Бугарите и во помал обем Србите, декларираат дека тие се нивни“. Потоа доаѓа Лисабонската декларација од 1992 година, која е уште е една од главните пречки за евроинтеграцијата на Македонија. Не случајно проблемот со името е дефиниран како безбедносно прашање и е префрлен во ООН, а заклучоците на Бадентеровата комисија за Македонија брзо се заборавија.
http://www.mkd.mk/97369/makedonija/milosevic-micotakis-samaras-plan-za-napad-na-makedonija-i-zaednicka-srpsko-grcka-granica/
