Црв(ено) ја грицка Македонија
Јове Кекеновски
Украина имаше портокалова револуција, а Македонија имаше портокалова „еволуција“. Во ред, преживеавме. И живееме. Но кога дарвинистите деновиве решија на сопствениот народ портокаловата еуфорија да му ја заменат со црвена, а главата да му ја спуштат простум, чашата се прелеа.
Црвенееле Македонците во својата многувековна историја многупати. Ќе речете најмногу во времето на „комунистите“ (најверојатно мислиме на социјалистите и социјалистичкиот систем, бидејки комунизмот, како „идеално“ општествено уредување, и ден денес го посакуваат сите општества, читај уредувања, што патем е и најголемата историска заблуда на транзициските општества…). Се согласувам. Ама денес лицето на просечниот Македонец е нездраво црвено, црвено како да е насликано од раката на Пинифарина, црвено како најцрвеното „ферари“, црвено како крвта на моите предци. За мејкапот се погрижи кој друг ако не модното студио „Македонија“, мојата држава.
Есенскиот декор, оној прекрасен колаж од жолто-зелени бои на кој е навикнат секој Македонец, денес е размачкан со црвениот кист на (не)познат, апстрактен уметник. Сликарот немаше претешка работа – едноставно ја обои картата на Македонија во ЦРВЕНО. Дури и штафелајот му го придржуваа други – нашите политичари од македонскиот блок, оние познати квазипатриоти. А инспирацијата уметникот ја црпеше од иронијата и сарказмот на албанските политичари. Веќе видено. Делото беше изложено во „Хотел Македонија“, such a lovely place. А народот виде и поцрвене.
Поцрвене од нефункционирањетo на институциите на системот. Поцрвене од „незнаењето“ на политичката врхушка дека нејзиниот коалициски партнер подига огромен јарбол од шест метри на кој ќе се вее албанското знаме. Знаме на туѓа држава. Црвенее затоа што „некој“, иако е речиси цела декада на власт, сè уште не го „разбрал“ Охридскиот договор и допрва ќе го проучува. Црвенее од тоа што политичарите се поставуваат над Уставот и законите. Црвенее поради тоа што првите луѓе во државата на поставувањето на знамињата гледаат како на небитен фејсбук-пост за анимирање на електоратот, а не како на колосална политичка игра што мириса на рушење на унитарниот карактер на државата!
Oд напливот на црвенило не можеме „гордо да ја кренеме главата“. Си спомнувам, некогаш тоа беше слоганот на ВМРО-ДПМНЕ.
Се чини дека единствената што не се срами и црвенее е младата фортификација на актуелната власт. Тие од петни жили се обидуваат да нè убедат дека демократијата во Македонија отишла на толку високо ниво што нема место за национализам. Демек, јас слеп, а моите сограѓани слепи! Иредентизам? Сецесионизам? Не е до маглата, до нашата слепост е, еееј. Или пак она стопати повтореното – млади сме и неуки. Гревотки. Море професоре, море народе, па поставувањето на знамињата е привремено и тие ќе бидат симнати по зaвршувањето на празникот. Ни олесна, нели. Уффф. Па нели што ги отстранија и имињата на незаконски преименуваните училишта во општината Чаир. Па сме заборавиле ние греотки што се случи со одговорноста на војниците што се поклонуваа пред споменикот на УЧК во Слупчане. Па… така ќе заврши и ова. Ви се извинувам, почитувани политичари, од мое име и од име на мојот народ. Извинете за нашата неукост.
А што беше тоа држава? Што беше тоа знаме? Што значи веење знаме на туѓа држава на сопствена територија? Како се „преведуваше“ достоинство? А како тоа предците се превртувале во гроб? А како завршувале предавниците? Ме праша еден студент. Се обидов да му одговорам.
Прво е државното знаме, знамето на државата во која заработуваш и опстојуваш. Знамето на државата чиј државјанин си, а дури потоа знамето на етничките групи и малцинства. Така е барем во „нашата“ Европа. Токму така и никако на друг начин, му одговорив на студентот. Инаку овој студент е интердисциплинарен мераклија за јадење бурек навечер. Колку да се знае.
Па ме прашува „малиот“ што бидна со Закон за бранителите, оној за кој ечеше политичкиот врв, а сега молчи. Не молчат, му велам, тие сега пелтечат. А законот, колега, постои, само примената сега ќе се изучува на Филолошкиот факултет, катедра Историја. Нормално е еднаш да глумиш патриот, а потоа демократ на штета на државата, колега. Која перверзија? Какава срамота? Тоа ти е само нова филозофија, колега – нека се стиши малку работата, зашто народот е со кратко паметење, па подоцна ќе се одговори или ќе се измисли нешто друго за да му се оттргне вниманието од проблемот. Еве, да те потсетам, така беше и со донесувањето на автентичното толкување на законот за хашкитe случаи. Тогаш патриотите молчеа и гласаа, ги ослободуваа крвниците на македонскиот народ, за неколку дена подоцна некои од нив да положуваат цвеќе на споменикот на бранителите.
Ми се блуе од вакви патриоти, извини, колега. Од гравчето вчерашно ќе да е. И да не заборавам, на патриотите со наводници напред и назад од зборот им требаа неколку дена, недела, да се јават за Слупчане, а молчеа и за гласањето на нивните советници од општината Чаир за одлуката за поставувањето на Хасан Приштина, на пример, молчеа за поставувањето на Тодор Александров, молчеа за тепачката на Кале. На пример. Сите молчеа и за ,,невербалната тортура“ во Собранието од страна на еден пратеник од нивниот коалициски партнер додека им одговараше. Е сега нормално е да молчат и за знамињата, се разбира. И секогаш така. Освен кога ќе им згусти работата, кога ќе бидат фатени со спуштени гаќи, хехехеее… Хммм, колега, ова последново не сум ти го кажал јас.
Аааа, ме прашуваш до кога вака? Па до изгрејсонце, колега. Она изгрејсонце УТРЕ.
П.С. Јас пак имам желба да ги обојам во силноцрвено нашите новинари. Оние смешните, разбира се. Оние што наместо да ја согледаат опасноста од тоа што ни се урива државата однатре, дел од нив се занимаваат со тоа зошто Адем Јашари немал „класичен“ постамент, туку стои на тенк, зошто има пушка околу вратот и пиштол на половината. И замислете, на десната рака Јашари наместо пет имал шест прсти? Имам желба некој од „горе“ да нè брани и чува…
http://www.mkd.mk/77926/kolumni/crveno-ja-gricka-makedonija-kekenovski/Добра колумна, еден потпис и од мене.
