Бизарната политика на Вашингтон за Косово, која може да го уништи НАТО (1 дел)
Хашим Тачи, премиерот на Косово, своето работно место го доби од американскиот Стејт департмент, а не на избори. Косово не е признаено како легитимна држава ниту од Русија, ниту од Србија ни од стотина други нации. Сепак, беше експресно признаено од администрацијата на Буш и од Берлин кога на своја рака прогласи независност во 2008.
Ф. Вилијам Енгдал
Во една од побизарните надворешнополитички изјави на бизарната администрација на Обама, американската државна секретарка Хилари Клинтон најави дека Вашингтон ќе му „помага“ на Косово да се приклучи кон НАТО и Европската Унија. Таа го даде заветот по неодамнешната посета на косовскиот премиер Хашим Тачи во Вашингтон, кога таа го поздрави напредокот на владата на Тачи во „европските интеграции и економскиот развој“.
Нејзината изјава сигурно им предизвика стомачни болки на владините и воените претставници на повеќе престолнини на европскиот дел од НАТО. Малкумина сфаќаат колку точно е луд планот на Клинтон да го бутне Косово во ЕУ и во НАТО.
Контроверзното парче земја што денес се вика Косово беше дел од Југославија и врзано за Србија сè додека бомбашката кампања на НАТО во 1999 не го демолира она што остана од Србија на Милошевиќ и им овозможи на САД, со матна асистенција од страна на државите на НАТО, пред сè Германија, да ја исечкаат Југославија на малечки, зависни квазидржави. Косово стана една од нив, како и Македонија. Словенија и Хрватска претходно се одделија од Југославија со силна помош на германското министерство за надворешни работи.
Краткиот преглед на околностите што доведоа до одделувањето на Косово од Југославија ќе помогне во одредувањето колку членството во НАТО или во ЕУ би било ризично за иднината на Европа. Хашим Тачи, актуелниот премиер на Косово, своето работно место го доби од американскиот Стејт департмент, а не преку слободни демократски избори на Косово. Косово не е признаено како легитимна држава ниту од Русија ниту од Србија ниту од над стотина други нации. Сепак, беше експресно признаено од страна на администрацијата на Буш и од Берлин кога на своја рака прогласи независност во 2008.
Членството во ЕУ за Косово би било „добредојде“ за уште една неуспешна држава, нешто што можеби не ѝ пречи на американската државна секретарка Клинтон, но без која ЕУ би била многу посреќна. Најоптимистичките процени тврдат дека невработеноста во земјата е околу 60 отсто. Тоа не е само ниво на земјите од третиот свет. Стопанството секогаш беше најсиромашно во Југославија, а денес е уште полошо. Сепак вистинскиот проблем за идните мир и безбедност на ЕУ е природата на државата Косово, која беше создадена од страна на Вашингтон во доцните 1990-ти.
Косово е мало парче земја на една од најстратегиските локации во цела Европа од геополитичка гледна точка за американската војска да може да го контролира движењето на нафтата и политичкиот развој на настаните од богатиот со нафта Близок Исток кон Русија и Западна Европа. Актуелното признавање на самопрогласената Република Косово, предводено од САД, е продолжение на американската политика на Балканот од нелегалното бомбардирање од страна на НАТО во 1999, предводено од САД – операцијата на НАТО никогаш не беше одобрена од Советот за безбедност на ОН, а беше изведена под изговор дека армијата на Милошевиќ ќе изврши геноциден масакр врз косовските Албанци.
Неколку месеци пред американското бомбардирање на целите во Србија, едно од најтешките бомбардирања по Втората светска војна, висок претставник на американските разузнавачки служби во приватен разговор им кажал на високи претставници на хрватската војска во Загреб за стратегијата на Вашингтон за поранешна Југославија. Според овие информации, кажани во приватен разговор со авторот на овој текст, целта на Пентагон уште на крајот на 1998 била да се преземе контролата врз Косово за да се постави воена база со која ќе се контролира целиот југоисточен регион на Европа сè до нафтените полиња на Блискиот Исток.
Уште од јуни 1999 кога косовските сили на НАТО (КФОР) го окупираа Косово, во тоа време интегрален дел од тогашна Југославија, Косово технички потпадна под мандат на Обединетите нации, со Резолуцијата на Советот за безбедност на ОН 1.244. Русија и Кина се согласија на мандатот што ја одреди улогата на КФОР да обезбеди крај на борбите и убиствата помеѓу српското малцинско население и исламското мнозинство на косовските Албанци. Со Резолуцијата 1.244 Косово требаше да остане дел од Србија во исчекување на мирнодопска резолуција за неговиот статус. Таа резолуција беше бесрамно изигнорирана од страна на САД, Германија и другите ЕУ држави во 2008.
Инстантното признавање од страна на Германија и на Вашингтон на косовската независност во февруари 2008 се случи неколку дена по изборот на проамериканскиот претседател на Србија Борис Тадиќ. Со обезбедувањето на позицијата на Тадиќ, Вашингтон можеше да смета на понизна српска реакција на нивната поддршка на независноста на Косово.
(Продолжува)
Ф. Вилијам Енгдал е автор на „Целиот спектар на доминацијата: тоталитарната демократија во Новиот светски поредок“
http://www.mkd.mk/26142/svet/bizarnata-politika-na-vasington-za-kosovo-koja-moze-da-go-unisti-nato-1/
