Од борци за слобода до терористи: бостонските бомбаши го сменија ставот на САД кон Чеченија
Тоа што голем број од американските институции брзо го напуштија сочувството кон Чеченците и лицемерно се свртеа кон Кремљ го докажува ова: едно е остро да критикуваш некоја странска нација за нејзиниот пристап кон тероризмот, но сосема друго е да се судриш со него лице во лице, кога граѓаните на твојата земја умираат во акти на испланирано насилство.
Откритието дека двајца браќа осомничени за нападите на Бостонскиот маратон се етнички Чеченци предизвика американските институции за 180 степени да го сменат ставот кон регионот и каузата со кои претходно сочувствуваа.
Низ двете сепаратистички војни што ги водеа чеченските милитанти во 1990-тите, стандардното американско портретирање на овој немирен регион се фокусираше на паралела со приказната за Давид и Голијат, „забранување“ на правото на самоопределување на Чеченците и злоупотреба на човековите права.
По нападот во понеделникот, се појави новиот, злобен меѓународен имиџ на Чеченија.
„Регионот Чеченија е котел на исламската милитантност“, велеше еден наслов во Њујорк дејли њуз. За ЛА Тајмс, тоа беше „загноена чеченска милитантност“, додека Вашингтон тајмс отиде со „Чеченија е легло на исламскиот екстремизам“.
И Ју-Ес-Еј тудеј и Фокс њуз и Вашингтон пост едноставно одбраа да кажат „Чеченија е почва за одгледување тероризам“, како што велеа нивните наслови.
Меѓународните експерти сега почнаа поинаку да го опишуваат конфликтот што ја мачеше Русија по распадот на Советскиот Сојуз и чинеше илјадници животи, како и одвојување милијарди долари од буџетот.
„Војната (Вториот чеченски конфликт во 1999 година) првично почна како националистичка војна, но многу, многу брзо метастазира во нешто што многу повеќе личи на радикалните салафистичко-џихадистички движења што ги видовме во други региони низ целиот свет“, рече Кристофер Свифт, професор по национална безбедност на универзитетот Џорџтаун, за Еј-би-си њуз. „Движењето што изникна од 15-годишната војна е многу радикално, тоа е многу заразно, тоа е многу злобно“.
„Чеченската џихадистичка мрежа е многу голема“, изјави Валид Ферс, аналитичар за Блискиот Исток, на Фокс њуз. „Тие имаат огромна мрежа во Русија и во Чеченија.“
По масовната потера, која доведе до убивање на Тамерлан Царнаев и потоа и до апсење на неговиот помлад брат Џохар, поранешниот градоначалник на Њујорк Рудолф Џулијани забележа дека САД ги сметале чеченските терористички групи за внатрешен проблем на Русија.
„Ние тука во САД немаме таков вид проблем. Ако ништо друго, САД покажаа малку сочувство кон нив (Чеченците)“, изјави Џулијани за Блумберг.
Браќата Царнаеви веќе не беа жртви на угнетување, кои едноставно се во потрага по подобар живот во Америка како бегалци.
„Тие веројатно се поддржани од некоја голема меѓународна мрежа“, изјави Џон Болтон, поранешен американски амбасадор во Обединетите нации, за Фокс њуз.
Јуан Колман, претседателот на Флешпоинт глобал партнерс, меѓународна консултантска фирма за безбедност, со седиште во Њујорк, рече, „овие групи (на кои можеби им припаѓаат овие двајца мажи) веројатно се исто толку радикални како и Ал каеда“.
Многу весници потсетија и на заложничките инциденти што завршија со трагедии - на популарниот мјузикл Норд Ост во Дубравка-театарот во Москва во 2002 година и во училиштето во Беслан во 2004 година.
Списанието за надворешна политика „Нешнел интрест“ дури отиде дотаму што напиша дека политиката на Владимир Путин кон Чеченија „е оправдана“ и дека „претседателот Обама итно мора да му се јави на Путин“.
Може да излезе и дека овие ненадејни обиди да им се даде поширок контекст на бомбашките напади на Бостонскиот маратон и Чеченците да се редефинираат како „опасни непријатели на западната цивилизација“ и не се особено важни. Иако за браќата Царнаеви се покажа дека имаат мошне силно чувство за етничкиот идентитет, многу малку работи досега укажуваат дека тие биле припадници на некоја тајна терористичка група. Всушност, обајцата едвај и да минале нешто од своите животи во својата татковина.
Додека новиот портрет на Чеченија како терористичка база веројатно не е ништо повеќе тридимензионален или точен отколку нејзините претходни инкарнации како трагична земја на која ѝ е одземено правото на независност, малкумина ќе негираат дека историјата на Русите и Чеченците што живеат во иста држава ја карактеризираат насилство, угнетување и повреди на човековите права.
Но тоа што голем број од американските институции брзо го напуштија сочувството кон Чеченците и лицемерно се свртеа кон Кремљ го докажува ова: едно е остро да критикуваш некоја странска нација за нејзиниот пристап кон тероризмот, но сосема друго е да се судриш со него лице во лице, кога граѓаните на твојата земја умираат во акти на испланирано насилство.
[You must be registered and logged in to see this link.]
