Букурешки мировен договор, 1913-та

Годинава се одбележуваат 100 години по потпишувањето на Букурешкиот договор, па со оглед дека немаме пригодна тема за овој настан, ми се чини дека е редно да отвориме една.
Еве го договорот на Македонски во целост:


Букурешкиот мировен договор од 28 јули 1913 година

Букурешки договор за мир
Склучен помеѓу Бугарија, Грција, Црна Гора, Романија и Србија
Потпишан на 28 јули (10 август) 1913 год.

Неговото Величество Царот на Бугарите од една страна и Нивните величества Царот на Елините, Царот на Романија и Царот на Србија, од друга страна, водени од желбата да се стави крај на воената состојба, која постои меѓу нивните почитувани држави, сакајќи да внесат ред и мир меѓу нивните народи, ставени на долготрајни проби, решија да склучат еден завршен договор за мир. За таа цел, нивните Величества ги назначија своите полномошници, имено:

Неговото Величество, Царот на Бугарите:
Неговото Превозходство, Господин Димитар Тончев, Негов министер за финансии; Генерал–мајорот Иван Фичев, началник на штабот на Неговата армија; Господин Сава Иванчев, доктор по право, бивш потпретседател на Народното Собрание; Господин Симеон Радев и Полковникот од Генералниот штаб Константин Станчев.

Неговото Величество, Царот на Елините:
Неговото Превозходство Елефтериос Венизелос, Негов Министер–Претседател, Министер на Војната;  Неговото Превозходство Господин Димитар Панас, ополномоштен Министер;  Господин Никола Политис, професор по меѓународно право на Парискиот универзитет; Капетан К. Пали и капетан А. Ексадактилос.

Неговото Величество, Црно-горскиот Крал:
Неговото Превозходство Генерал–Сердар Јанко Вукотиќ, Неговиот Министер Претседател и Министер на војната; Господин Иван Матановиќ, бивш Црногорски отправник на работите во Цариград.

Неговото Величество Романскиот Крал:
Неговото Превозходство Господин Титу Мајореску, Негов Министер Претседател и Министер за Внатрешни работи; Неговото Превозходство Господин Александар Маргиломан, Негов Министер за финансии; Неговото Превозходство Господин Таке Јонеску,  Негов Министер за Внатрешни работи;  Неговото Превозходство Господин Константин Г. Дисеско, Негов Министер за Вероисповед и Народна Просвета; Генерал Аѓутант на дивизија К. Коанда, Главен Инспектор на артилеријата и Полковникот К. Христеско, Помошник Началник на Штабот на Неговата армија.

Неговото Величество Српскиот Крал:
Неговото Превозходство Господин  Никола П. Пашиќ, Негов Министер Претседател и Министер за надворешни работи;
Неговото Превозходство Господин Михаил Г. Ристиќ, Вонреден пратеник и Ополномоштен Министер во Букурешт; Неговото Превозходство Д-р Мирослав Спалаиковиќ, Вонреден Пратеник и Ополномоштен Министер; Полковник К. Смиљаниќ и Потполковник Д. Калафатовиќ, кои, согласно на предлогот на Кралската Влада на Романија, се собраа на конференцијата во Букурешт, снабдени со соодветни ополномоштувања. Бидејќи среќно е постигната согласност помеѓу нив, тие постигнаа согласност за следните уредби:

Чл. 1.

Од денот на размената на ратификациите на овој договор, ќе има мир и пријателство меѓу Неговото Величество Царот на Бугарите, Неговото Величество Царот на Грците, Неговото Величество Црногорскиот Крал,
Неговото Величество Романскиот Крал, Неговото Величество Српскиот Крал, како и меѓу Нивните наследници и следбеници, Нивните држави и почитувани поданици.

Чл. 2.

Меѓу Царството Бугарија и Царството Романија, старата граница меѓу Дунав и Црно Море се коригира согласно на протоколот, составен од почитуваните воени делегати и приклучен кон протоколот број 5 од 22 јули (4 август) 1913 г. на Букурешката конференција, како што следи подолу:

Новата граница тргнува од Дунав, погоре од Тутракан по течението на реката и стигнува до Црно Море, на југ од Екрене.
Меѓу тие две крајни точки на пограничната линија се наоѓа трасата, означена на картата 1/100.000 и 1/200.000 на романскиот Генерален Штаб и согласно на описот приложен кон овој член.
Изричито е договорено Бугарија да ги отстрани, најдоцна во рок од две години, постојната опрема во утврдувањата и нема да постројува нови во Русе, Шумен, во меѓупросторот и во зоната дваесет километри околу Балчик.
Една мешовита комисија, составена од еднаков број претставници на двете високи договорни страни, ќе биде задолжена, пред истекот на петнаесет дена од потпишувањето на овој договор, да го спроведе трасирањето нановата граница на самото место, согласно на претходните уредби. Таа комисија ќе ја уреди поделбата на недвижните имоти и капиталите, кои досега им припаѓале на окрузите, општините или селата. Во случај на несогласувања во врска со трасата и мерките што се превземаат, двете високи договорни страни се согласуваат да се обратат до трета пријателска влада, со молба да назначи еден арбитер, чие решение за спорните точки ќе се смета за конечно.

Чл. 3.

Меѓу Царството Бугарија и Царството Србија, границата ќе врви, согласно на протоколот, составен од почитуваните воени делегати и приклучен кон протоколот бр. 9 од 25 јули (7 август) 1913 год. на Букурешката конференција, по следната траса:

Пограничната линија тргнува од старата граница, од врвот на Патарица, следува старата турско–бугарска граница и вододелницата меѓу реките Вардар и Струма, со исклучок на горното течение на Струмица, кое останува во српска територија; таа завршува кај планината Беласица, каде ќе се поврзе со бугарско–грчката граница.
Подетален опис на таа граница и нејзината траса на картата 1/200.000 на австрискиот генерален штаб се прилог коновој член.
Една мешовита комисија, составена од претставници на двете договорни страни, ќе биде задолжена, пред истекот на петнаесет дена од потпишувањето на овој договор, да ја утврди на самото место трасата на новата граница, согласно на претходните уредби. Таа комисија ќе ја уреди поделбата на недвижните имоти и капиталите, кои досега им припаѓале на окрузите, општините или селата. Во случај на несогласувања во врска со трасата и мерките што се превземаат, двете високи договорни страни се согласуваат да се обратат до трета пријателска влада, со молба да назначи еден арбитар, чие решение за спорните точки ќе се смета за конечно.

Чл. 4.

Прашањата, кои се однесуваат за старата бугарско–српска граница, ќе се уредат според постигнатата согласност меѓу двете договорни страни, што е обележано во протоколот приклучен кон овој член.

Чл. 5.

Меѓу Царството Бугарија и Царството Грција ќе биде границата како што следи во протоколот, сосатавен од почитуваните воени делегати и приложен кон протоколот бр. 9 од 25 јули (7 август) 1913 год. на Букурешката конференција, и тоа следната траса:
Граничната линија тргнува од новата бугарско–српска граница по гребенот на планината Беласица и завршува кај вливот на реката Места во Егејското Море.
Меѓу тие две крајни точки на пограничната линија се наоѓа трасата, означена на картата 1/200.000 на Австрискиот Генерален Штаб и согласно на описот приложен кон овој член.
Една мешовита комисија, составена од претставници на двете договорни страни, ќе биде задолжена, пред истекот на петнаесет дена од потпишувањето на овој договор, да ја утврди на самото место трасата на новата граница, согласно на претходните уредби.
Таа комисија ќе ја уреди поделбата на недвижните имоти и капиталите, кои досега им припаѓале на окрузите, општините или селата. Во случај на несогласувања во врска со трасат а и мерките што се превземаат, двете високи договорни страни се согласуваат да се обратат до трета пријателска влада, со молба да назначи еден арбитар, чие решение за спорните точки ќе се смета за конечно.
Изрично е договорено дека, отсега натаму Бугарија се откажува од секакви претензии од островот Крит.

Чл. 6.

Седиштата на главните штабови на почитуваните армии веднаш ќе бидат известени за потпишувањето на овој договор. Бугарската влада се задолжува да ја сведе, својата армија во мирновремен состав, уште на следниот ден по давањето на соопштението. Таа ќе ја испрати војската во гарнизоните, каде ќе се пристапи, во најкусо време, кон враќање на разните видови на резервисти во нивните огништа.
Војската, чии гарнизони се наоѓаат во зоната окупирана од армија на некоја од високитедоговорни држави, ќе се испрати на друг пункт од старата бугарска територија и може да се поврати во вообичаените свои гарнизони само после испразнувањето на гореспоменатаата окупациона зона.

Чл. 7.

Испразнувањето на бугарската територија, било стара или нова, треба да започне веднаш по
демобилизацијата на бугарската армија и ќе се приврши најдоцна за 15 дена.
За тоа време демаркационата зона на активната романска војска ќе биде означена од линијата:

Свиштов
–
Ловеч
–
Турски Извор
–
Гложене
–
Златица
–
Мирково
–
Араба Конак
–
Орхане
–
Мездра
–
Враца
–
Берковица
–
Лом
–
Дунав.

Чл. 8.

За време на окупацијата на бугарската територија, различните армии го задржуваат правото на реквизиција на она со кое се располага преку него во исплаќање.

Тие слободно ќе ги користат железничките пруги за превоз на војски и храна од секаков вид, без како и да е обештетување во корист на месната власт. Болните и ранетите ќе бидат под заштитата на споменатите војски.

Чл. 9.

Во што е можно покус рокпо размената на ратификацијата на овој договор, сите воени заробеници ќе бидат меѓусебно разменети.
Владите на високите договорни страни ќе назначат специјални комесари, задолжени со приемот на заробениците.
Сите заробеници во рацете на една влада ќе се предадат на комесарот на владата на кого му припаѓаат, или на надлежниот од него ополномоштен претставник во местото кое ќе го определат заинтересираните страни.
Владите на високите договорни страни со взаемна почит и по можност веднаш по предавањето на сите заробеници, ќе си поднесат сметки за трошоците околу грижата и издршката за заробениците од денот на заробувањето до денот на смртта или враќањето. Прифаќање нема да се прави меѓу сумите кои ги должи Бугарија на една од другите договорни страни и оние кои
ги должат другите високи договорни страни на Бугарија, така што разликата да се испрати на владата–кредитор што поскоро по размената на горе споменатите сметки.

Чл. 10.

Овој договор ќе се ратификува и ратификациите ќе се разменат во Букурешт во рок од 15 дена или порано, ако тоа биде можно.
Потврдено од почитуваните полномошници со нивни потпис и поткрепено со печат.
Потпишан во Букурешт на 28 ден од месец  Јули (10 ден на месец август) 1913 год.

Потпишале:

За Бугарија:
Д. Тончев, Генерал Фичев, Д-р С. Иванчев, С. Радев и Потполковник Станчов.

За Грција:
Е. К. Венизелос, Д. Панас, Н. Политис, Капетан Ексадактилос, Капетан Пали.

За Црна Гора:
Генерал Сердар Јован Вукотиќ, И. Матановиќ.

За Романија:
Т. Мајореско, Ал. Маргиломан, Такне Јонеску, С. Ж. Дисеску, Генерал–Аѓутант Коанда, Полковник С. Кристеску.

За Србија:
Никола П. Пашиќ, М. С. Ристиќ, М. Спалаиковиќ, Полковник Смиљаниќ, Потполковник Д. Калафатовиќ.

Корегиран текст, модераторот може да го избрише првиот пост (и вториот).

I know how frustrating it can be..   just keep calm.. 

Ашколсун.  

Туку, дали ви е познат еден од делегатите (и потписници) на Бугарската делегација во Букурешт?
Hint: Има негова скулптура на старо-новото Министерство за Надворешни Работи на РМ.

Не ми текнува... џокер ако може  

Може како не.  
Роден во Ресен на 19 јануари 1879, починал во Софија на 15 февруари 1967.
Познат бугарски публицист, историчар и дипломат.

[You must be registered and logged in to see this image.]

СИМЕОН Радев?

Бинго!  
[You must be registered and logged in to see this link.]

По грешка ја клале статуава???????? Па не е клетка ова да не го видиш БОЖЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕ

Како мислиш грешка? Скулптурата си е ставена таму однапред планирана.

Alvar напиша:

Како мислиш грешка? Скулптурата си е ставена таму однапред планирана.

Во април 2012 година, Владината служба за заеднички и општи работи соопштила дека ќе ја тргне поставената статуа на Симеон Радев на новата зграда на Министерството за надворешни работи бидејќи била поставена по грешка. Првично било изjaвено дека наместо Радев требало да биде поставена скулптура на Теодор Рузвелт. Неофицијално, подоцна било соопштено дека Радев ќе бил префрлен во Музејот на македонската борба, без разлика на исходот на неговиот политички живот бидејќи во музејот се поставуваат скулптури од секоја политичко-идеолошка ориентација која имала влијание во Македонија.[2] На неговото место на зградата на МНР била поставена скулптура на Жан Моне. Покрај него на зградата се поставени скулптурите на Џорџ Вашингтон, Абрахам Линколн, Петар Велики, Сунг Цу, Џузепе Мацини, Тукидид и Винстон Черчил.[3]