Хрватската војна за независност

Датум:
Март 1991 – Ноември 1995

Исход:
Хрватска победа



Хрватската војна за независност се водеше од 1991 до 1995 година меѓу силите лојални на владата на Хрватска—којашто прогласи независност одСФРЈ (СФР Југославија)—и Српската-контролирана Југословенска Народна Армија (ЈНА) и локалните српски сили, со операциите која ЈНА ги заврши во Хрватска во 1992. Во Хрватска, војната се нарекува како Татковинска Војна (Domovinski rat) исто како и големо-српската агресија (Velikosrpska agresija).Во српските медиуми, Војната во Хрватска (Rat u Hrvatskoj) е најкористениот термин, исто како и Војната во Краина или Рат у Крајини.
Првенствено, војната беше водена меѓу хрватските полициски сили и српските локални вооружени групи кои живееја во СР Хрватска. Како што ЈНА се повеќе беше под контрола на српската власт во Белград, повеќе сили од ЈНА почнаа со помагање на Србите кои се бореа во Хрватска.Хрватската страна имаше со цел да воспостави суверена држава независна од Југославија, и од Србите, поддржани од Србија, беа против независноста и сакаа Хрватска да биде дел од Југославија. Србите пополека воспоставија нови граници на територијата на Хрватска која имаше српско мнозинство или српско малцинство,и се обидоа да освојат што повеќе делови од Хрватска колку што е можно. Целта првенствено беше да се остане во истата држава со остатокот од српската нација, кое беше сфатено како обид за да се формира "Голема Србија" од Хрватите (иБошњаците).Во 2007, Меѓународниот суд за војни злосторства (ICTY) го прогласи лидерот на вооружените Срби од Хрватска, Милан Мартиќ за виновен, наговестувајќи дека тој комуницираше со Слободан Милошевиќ и останатите за да формираат "унитарна Српска држава". Во 2011 Судот во Хаг наговести дека хрватските генерали Готовина и Маркач беа дел од здружена криминална организација од воено и политичко лидерство на Хрватска чијашто цел беше етничко да ги исчисти Краинските Срби надвор од Хрватска во Август 1995 и да ги населат тие територии со Хрватски бегалци.
При почетокот на војната, ЈНА се обиде насила да ја задржи Хрватска во Југославија окупирајќи ја цела Хрватска.Одкога не им успеа овој обид, Српските сили ја воспоставија само-прогласената Република Српска Краина (РСК) во Хрватска. При крајот на 1991, поголемиот дел на Хрватска беше опфатена со војна, со многу градови и села тешко оштетениво војните операции, и останатите стотици илјади бегалци.По прекинот на огнор во Јануари 1992 и меѓународното признавање на Република Хрватска како независна држава,борбените линии беа јаки, United Nations Protection Force (УНПРОФОР) беше во акција,останувајќи неколку години. Во тоа време, РСК опфаќаше 13.913 км2 (5,372 sq mi), повеќе од четвртина од Хрватска.Во 1995, Хрватска спроведе две големи офанзиви познати како Операција блесок и Операција Луња,коишто ефективно ќе ја заврши војната. Остатокот од зоната воспоставена од Обединетите Нации за Источна Славонија, Барања и западен Срем (UNTAES) беше мирно реинтегрирана во Хрватска во 1998.
Во првата етапа, до јануари 1992, беше извршена војна агресија на Хрватска, која беше присилена на одбрана. Оружените борби почнаа да избивнуваат во април 1991 со постепено распоредување на ЈНА во просторот на локалните Хрватски Срби, од август 1991, прераснале во воена агресија од територијата на Србија.Во втората етапа, од јануари 1992. до мај 1995., дојде до прекин во агресијата и до разместување на мировни сили на ООНдо тие подрачја кои не беа контролирани од Хрватска каде имаше прекин на огнот. За Хрватска тоа беше етапа со дипломатски преговори се до стрпливо појачување на силите и подготвување за постепено ослободување на окупираните територии. Во третата етапа, во мај i август 1995., беа изведени воени операции во кои беше ослободен најголемиот дел на окупираното подрачје во Посавина и западна Славонија како и во Бановина, Кордун, воЛика и во северна Далмација. Преостанатото окупирано подрачје во хрватското Подунавје е реинтегрирано со помош на преодната меѓународна управа (1996.-1998.).
Војната заврши со целокупна Хрватска победа, каде Хрватска успеа да ги оствари плановите кои ги имаше кон почетокот на војната: независност и чување на нејзините граници.Сепак, поголем дел од Хрватска беше уништен, и се смета дека 21–25% од хрватската економија беше уништена и вкупно УСД $37 билиони во уништена инфраструктура и тотално изгубена економија.Вкупниот број на мртви од двете страни беше околу 20,000, и имаше бегалци од страна на двете страни ве некој период: Хрватите претежно при почетокот на војната, и Србите претежно при крајот. Додека повеќе луѓе се вратија, и Хрватска и Србија успешно соработуваа повеќе во сите аспекти, и двете држави до ден денес очекуваат повеќе од Меѓународниот суд за виновниците да се изнесат пред правдата и тужбите кои овие две држави ги поднесоа.
За српската страна во Хрватска војната беше предизвикана со независноста на Хрватске кое било спротивно со тогашниот Устав на СФР Југославија, со изгласувањето на новиот Устав на Република Хрватска каде Хрватска станува држава на хрватскиот народ и останатите национални малцинства, кадешто Србите од Хрватска остануваат без право како уставен народ од СФРЈ и стануваат национално малцинство во новата држава.


ИЗВОР: Википедија

Во прилогот... хемиско-биолошка воена операција на Хрватска војска против силите на РСК под кодно име „МАЧ-1„

[You must be registered and logged in to see this image.]

Се надевам ви се допаѓа

СЕДУМНАЕСЕТ ГОДИНИ ОД ОПЕРАЦИЈАТА БУРА


Денеска се одбележува 17-годишнината од страдањето на Србите во операцијата “Бура“ во која хрватските сили убиле вкупно 2,650 и протерале 340,000 луѓе. По тој повод на плоштадот Република во Белград ќе биде одржан собир.

Во акцијата “Бура“, на просторот на поранешна Република Српска Крајина, загинале или исчезнале близу 2,000 Срби, а протерани биле околу 220,000. Во акцијата “Маестрал“, продолжение на “Бура“, хрватските вооружени сили во содејство со Петтиот корпус на муслиманската армија убиле уште 655 и прогониле околу 125,000 српски жители.

Воената операција “Бура“ претставува најмасовно и едно од најсуровите етнички чистења извршени во војните на просторите на поранешна Југославија во која околу 62 отсто од жртвите биле цивили.

И по 17 години од “Бура“, Хрватите и Србите во Хрватска имаат различни ставови за оваа воена операција.

Во Хрватска, “Бура“ значи голема операција и голема победа во која за само 84 часа, од 4-ти август утрото до 7-ми август, хрватските сили зазеле околу 10,400 квадратни километри, односно 18,4 отсто од територијата. Со потсетување дека во таа операција загинале 174, а ранети биле 1,100 хрватски војници и полицајци, постојано се истакнува дека “Бура“ влијаела на крајот на војната во Босна и Херцеговина и за мирна интеграција на источна Хрватска.

Од друга страна, за српските жртви и злосторства над Србите многу малку или воопшто не се зборува, иако во последните години од страна на хрватските власти е оддадена почит на некои од нив, како што се жртвите од масакрот во Варивода кај Книн кои се убиени неколку недели по “Бура“, објавуваат српските медиуми.

Бројот на избеганите Срби се проценува различно, хрватските извори зборуваат за бројка од 90,000 луѓе, Обединетите нации за 150,000, а српските извори за 200,000 до 500,000.

Дури неодамна Врховниот суд донесе одлука дека Хрватска е одговорна за страдањето на Србите во Варивода. А за воените злосторства за време и по “Бура“ освен двајцата хрватски генерали Анте Готовина и Младен Маркач никој не е осуден, па ни нивниот колега Иван Чермак кому, исто така, му се судеше во Хаг.

Хрватските судови воделе неколку процеси, но обвинетите биле ослободени заради недостиг на докази, а имало неколку пресуди за убиства, но како за обични убиства, а не за воени злосторства.

Српските медиуми наведуваат дека и до денес се’ уште не е расветлена судбината на 975 лица, од кои 674 цивили.

[You must be registered and logged in to see this link.]

Не му е овде местото но оваа тема е најблиску.

[You must be registered and logged in to see this link.]

Donosimo detalje akcije Oluja – tako se oslobađala domovina!

Ministar obrane Gojko Šušak na konferenciji za novinare 8. kolovoza obratio se javnosti priopćivši da je Oluja bila uspješna. Toga dana neprijatelj nije pružao znatniji otpor osim pojedinih dijelova 39. banijskog korpusa.

U zoru 4. kolovoza 1995. točno u pet sati počela je operacija Oluja. Snažnom topničkom i raketnom paljbom Hrvatska vojska udarila je po svim srpskim položajima na 630 kilometara dugoj bojišnici. Jedino je u smjeru napada 1. gardijske brigade, koja je bila u sastavu Zbornog područja Gospić, početak napada planirano odgođen sat vremena. Razlog je bio taktičke prirode jer se želio prikriti glavni smjer napada i tako iznenaditi neprijatelj. Tako je po planu na tom smjeru napad počeo točno u šest sati kombiniranim zračnim i topničkim udarima po vitalnim vojnim ciljevima, zapovjednim mjestima i komunikacijskim čvorištima, čime je, kazano vojničkim jezikom, ostvaren najviši stupanj iznenađenja i znatan početni uspjeh nad neprijateljem.

Kako se iz dana u dan odvijala operacija Oluja, kojom je oslobođen najveći dio okupiranog hrvatskog teritorija, najbolje je prikazano u “Raščlambi operacije Oluja” koja je napravljena u Glavnom stožeru Oružanih snaga Republike Hrvatske 2007. godine. U toj raščlambi do u detalje je po zbornim područjima opisana svaka akcija Hrvatske vojske tijekom operacije Oluja, a Večernji list ekskluzivno donosi kako se na svim smjerovima napada u ta četiri dana oslobađala Hrvatska.

4. kolovoza 1995.

Već prvog dana Oluje snage Zbornog područja Split, koje je bilo podijeljeno u četiri operativne grupe – Sjever, Sinj, Zadar i Šibenik – probile su prve crte obrane neprijateljskih postrojbi oko Knina. Pripadnici 4. i 7. gardijske brigade neutralizirali su snage Taktičke grupe 3. vojske tzv. republike srpske krajine, koje su bile zadužene za obranu Knina, a 126. i 6. domobranska pukovnija te 144. brigada HV-a, koje su činile OG Sinj, ovladale su crtom bojišta od Pitomog vrha do Ružića grada. Nakon prvog dana borbe OG Zadar uspostavio je crtu bojišta Stružnica – Duliba – Tulove grede i tako omogućio da se komunikacija Obrovac – Mali Alan – Sveti Rok može koristiti za uvođenje tehnike Specijalne policije MUP-a. Na tom području djelovale su 2. bojna 9. gardijske brigade, 112. brigada te 7. i 134. domobranska pukovnija. Od Čiste Velike preko Pamučara do Dugovca crtu bojišta uspostavile su 113. brigada te 142. i 15. domobranska pukovnija koje su djelovale u OG Šibenik.

Na glavnom smjeru djelovanja Zbornog područja Gospić (Glibodol – Lička Jasenica – Saborsko – Selište Drežničko – Tržačka Kaštela – granica RH s BiH) djelovala je 1. gardijska brigada, 138., 119. i 133. domobranska pukovnija. Na pravcu Glibodol – Lička Jasenica hrvatske snage nisu uspjele potpuno izvršiti planiranu zadaću zbog velike pokrivenosti prostora minskim poljima i jakog otpora neprijatelja, ali su ipak uspjele probiti prvu crtu obrane i neprijatelja otjerati u smjeru Ličke Jasenice. Na pomoćnom smjeru Čanak – Trnavac – Homoljačko polje – Ličko Petrovo Selo snage 128. brigade i 8. domobranske pukovnije naišle su na jak otpor neprijatelja, ali su u popodnevnim satima 4. kolovoza uspjele probiti neprijateljsku crtu obrane. Na pomoćnom smjeru Novi Lički Osik – Ljubovo – Bunić djelovale su snage 9. gardijske brigade, osim 2. bojne koje je bila priključena OG Sjeveru, 118. domobranska pukovnija i 111. brigada HV-a. Na području Ljubova i Ličkog Osika neprijatelj je pružio snažan otpor pa su hrvatske snage prvog dana napredovale sporije od planiranog, ali su ipak ostvarile potreban uspjeh za nastavak borbenih djelovanja. Specijalne postrojbe MUP-a u suradnji sa 2. bojnom 9. gardijske brigade uspješno su probile prvu crtu neprijateljske obrane i uspješno ovladale dominantnim kotama na Velebitu. Uspjeli su se probiti u području vrha Ćelavac i uzduž glavne ceste za Gračac.

Snage Zbornog područja Karlovac prvog dana Oluje nisu imale znatnog pomaka u dubinu neprijatelja, ali su ipak uspjele spriječiti djelovanje neprijateljskog topništva po civilnim ciljevima i industrijskim kapacitetima Karlovca i njegove šire okolice. Dio snaga 110. domobranske pukovnije, nakon postizanja početnog iznenađenja i neprimjetnog prelaska crte razgraničenja, dolazi do komunikacije Karlovac – Tušilović, gdje se spaja s ubačenim dijelovima 266. izviđačko-diverzantske satnije. No ubrzo nakon toga snage 110. domobranske pukovnije prisiljene su bile na povlačenje. Pri nasilnom prelasku rijeke Kupe snage 104. brigade HV-a u području Kobilić Pokupski – selo Donja Račica vraćaju se na početne položaje, a snage 14. i 143. domobranske pukovnije prešle su rijeku Mrežnicu i ovladale crtom Klipinka – Lončarska glava – Sivića brdo – Kameniti vrh, a 137. domobranska pukovnija probila je prvu crtu obrane neprijatelja i zauzela položaje na crti Sekulića vršak – Mali Humac. Postrojbe 99. brigade probijaju crtu neprijateljske obrane, ali zbog ulaska u minsko polje vraćaju se na početne položaje.

Snage Zbornog područja Zagreb nisu izvršile planiranu zadaću na glavnom i pomoćnim smjerovima jer zapovjednik ZP Zagreba nije potpuno postupio po naredbi načelnika Glavnog stožera HV-a. Odstupio je na glavnom smjeru napada Mošćenica – Češko selo – Petrinja pa su snage 2. gardijske brigade Petrinju napale direktnim napadnim djelovanjem vezano uz komunikaciju Sisak – Petrinja. Neprijateljske snage 31. pješačke brigade u Petrinji bile su pripremljene za frontalni napad i njihovi protutenkovski topovi uništili su nekoliko tenkova HV-a na prilazu Petrinji te spriječili hrvatsko pješaštvo u napredovanju prema gradu. Tada je poginuo zapovjednik 2. bojne 2. gardijske brigade pukovnik Predrag Matanović.

Na pomoćnom smjeru napada Sunja – selo Mrčaj – Kostajnica zaustavljene su snage 103. i 151. brigade te 17. domobranske pukovnije. Na pomoćnom smjeru napada selo Brkševina – selo Viduševac – Glina, snage 20. domobranske pukovnije i 153. brigade počele su napad nasilnim prelaskom rijeke Kupe pri čemu su pretrpjeli gubitke. Nakon savladavanja manjeg mostobrana na suprotnoj obrali naše su snage zaustavljene.

5. kolovoza 1995.

Zbog uspjeha prvog dana operacije Oluja 4. i 7. gardijska brigada ulaze u Knin. Tijekom noći sa 4. na 5. kolovoza vlada tzv. republike srpske krajine i Glavni štab SVK povlače se 35 kilometara sjeverno od Knina. Druga bojna 9. gardijske brigade uz pomoć 3. pješačke satnije drugog dana Oluje imala je zadatak razbiti neprijateljske snage na lijevom kraju Stružnice – Ošćenica – Male Jasle – Golovro te se spojiti sa specijalcima. Krajem drugog dana hrvatske snage ulaze u Obrovac, a dio postrojbi 7. gardijske ulazi u Benkovac.

Na Zbornom području Gospić na glavnom smjeru napada Lička Jasenica – Saborsko – Kuselj – Koranski most – Rakovica 1. gardijska brigada brzo i energično udara u bok 21. korpusa SVK i do kraja dana izbijaju na Koranu i ulaze u Plitvice. Nastavljaju u smjeru državne granice RH i u Tržiškoj Rašteli spajaju se sa 5. korpusom Armije BiH.

Specijalna postrojba MUP-a u cijelosti je drugog dana Oluje ovladala prometnicom Gospić – Gračac. Uz Gračac su oslobođeni Lovinac i Medak. Drugog dana operacije Oluja uvođenjem svježih snaga i pregrupiranjem postrojbe ZP Karlovac uspijeva doseći planirani tempo prodora u dubinu neprijatelja te oslobađa šire područje Plaškog i sela Primišlja. Ni drugog dana Oluje snage ZP Zagreb ne uspijevaju ostvariti zadaće u oslobađanju Petrinje pa vrhovni zapovjednik donosi zapovijed da se general pukovnik Petar Stipetić imenuje zapovjednikom sjevernog sektora bojišta koje se poklapalo sa zonom odgovornosti ZP Zagreb i ZP Bjelovar. Istog dana u večernjim satima general Stipetić reorganizira postrojbe na bojištu i bilježi prve pozitivne rezultate.

6. kolovoza 1995.

Nakon reorganizacije snaga ZP Zagreb u ranim jutarnjim satima trećeg dana Oluje oslobađa Petrinju, Kostajnicu i u večernjim satima Glinu. Snage ZP Karlovca trećeg dana operacije Oluja uz pomoć 1. gardijske brigade, koja ulazi u njihovu zonu borbenog djelovanja, oslobađa šire područje grada Slunja. Snage ZP Gospić 6. kolovoza u večernjim satima ulaze u Korenicu te ovladavaju prostorom sela Ljubova i Novog Ličkog Osika, a snage 9. gardijske brigade do kasnijih večernjih sati pod nadzor stavljaju prostor Krbavskog polja. Specijalne postrojbe MUP-a nastavljaju napredovati prema sjeveru kroz Bruvno prema Donjem Lapcu te se povezuju s dijelovima 9. gardijske brigade u Udbini ovladavši Malovanom, Bruvnom i Otrićem. Pod kontrolu stavljaju i cestu Gračac – Bruvno.

Snage ZP Splita potiskuju neprijatelja prema granici s BiH, a 1. hrvatski gardijski zdrug prevezen je transportnim helikopterima na pozicije jugoistočno od Obrovca. Imali su zadaću dati potporu 2. bojni 9. gardijske brigade te su izveli napad u dva pravca.

7. kolovoza 1995.

Srpske snage na Banovini pristaju na pregovore o predaji 21. korpusa SVK. Zbog toga su bila zaustavljena borbena djelovanja, ali general Stipetić stavlja izvan snage zapovijed o prekidu vatre zbog toga što srpska strana zavlačenjem nastoji izvući što veći dio 39. korpusa s prostora Banovine preko Dvora na područje BiH.

Snage 2. gardijske brigade nastavljaju napade u smjeru Maja – Klasnić – Žirovac – Dvor. Tu nailaze na veći otpor neprijatelja koji nastoji čuvati odstupnicu neprijateljskoj koloni koja se povlači prema BiH iz Vojnića i Vrginmosta preko Velikog i Malog Obljaja. Dio snaga 151. brigade djeluje na smjeru Kostajnica – Dvor, dolazi do Dvora, ali zbog jakog otpora neprijatelja odbačeni su sjeverno i sjeveroistočno od tog gradića.

Četvrtog dana Oluje snage ZP Karlovca oslobađaju čitav prostor Korduna, mjesta Krnjak, Vojnić, Turanj i Tušilović, te izbijaju na granicu s BiH.

Snage ZP Gospića oslobađaju Udbinu, dio se spaja sa 5. korpusom Armije BiH na prostoru Plješivice, a do kraja dana 3. bojna 9. gardijske brigade i 128. domobranska pukovnija ulaze u Donji Lapac gdje se spajaju sa specijalcima koji su već oslobodili taj gradić. Sedmog kolovoza izbijaju na državnu granicu s BiH pokraj rijeke Une. Specijalci MUP-a u Udbini se spajaju sa snagama ZP Gospića, dok drugi dio snaga uz topničku potporu ovladava Gornjim i Donjim Lapcem, a treći dio specijalaca drži perivoje Malovan – Otrić. U poslijepodnevnim satima specijalci ovladavaju zapadnom obalom rijeke Une u Kulen Vakufu.

Snage ZP Splita 7. kolovoza ovladale su crtom Strmica – Plavno – Otrić – Gračac, a u popodnevnim satima tog dana dijelovi 4. gardijske brigade spajaju se sa specijalcima u selu Otriću.

8. kolovoza 1995.

Ministar obrane Gojko Šušak na tiskovnoj konferenciji obratio se javnosti priopćivši da je operacija Oluja uspješno završena 7. kolovoza 1995. u 18 sati. Tog dana neprijatelj nije pružao znatniji otpor osim pojedinih dijelova 39. banijskog korpusa. U popodnevnim satima dogovoreni su uvjeti i način predaje 21. korpusa SVK pa su se oni 9. kolovoza i predali na širem području Gline. Prije toga snage ZP Zagreba – 17. domobranska pukovnija te 145. i 151. brigada HV-a – oko 11 sati počele su napad na Dvor na Uni te su ga oslobodili već u ranim poslijepodnevnim satima.

Idućih dana počelo je pretraživanje i osiguravanje oslobođenog prostora, a hrvatske postrojbe krenule su i u BiH u nove akcije.
[You must be registered and logged in to see this link.]

Interesen e momentot za "potpolno taktichko iznenaduvanje"...

Na 27-mi Juli 1995-ta godina - odnosno na edna nedela pred pochetokot na Hrvatskata operacija - vo Knin, so vnimavajte - helikopter na Jugoslovenskata SDB (odnosno Sluzhbata za Drzhavna Bezbednost) - znachi ne so voen helikopter, i namesto so vobichaeno voeno-policisko obezbeduvanje - pridruzhuvan od "lichno" obezbeduvanje sostaveno od pripadnicite na "JSO" (Edinicata za Specijalni Operacii na SDB) pristigna togashniot Nachalnik na GSh na Vojskata na Jugoslavija (VJ) - General-Polkovnik Momchilo Perishic...od istoto postojat i avtentichni video i audio snimki...

Na itniot sostanok (odrzhan vednash po negovoto pristignuvanje) - toj na togashnoto politichko rakovodstvo i voen vrv na takanatechenata Republika Srpska Krajina - do detali im opisha shto sleduva...vednash potoa, na zbunetite Kraishki politichari i generali - im ja "soopshti" strogata "NAREDBA" od Slobodan Miloshevic...koja beshe moshne ednostavna...

"Nema da ima nikakov organiziran voen otpor....VRSK odnosno Vojskata na Republika Srpska Krajina vednash kje zapochne so opshto povlekuvanje zaedno so siot narod prema Republika Srpska vo BiH...voenite edinici na VRSK kje se prikluchat kon VRS odnosno Vojskata na Republika Srpska - dodeka civilnoto naselenie od Bosna kje se prefrli vo centralna Srbija i Vojvodina - a od tamu moshne verojatno potoa kje bide masovno prefrleno na Kosovo i Metohija"...

Koga beshe soopshtena ovaa odluka par od Kraishkite generali - kako na primer General-Major Milorad Stupar - vednash burno izreagiraa - no General Perishic vednash gi "soseche" so porakata deka "nemaat drug izbor i deka se e vekje prethodno dogovoreno"...a potoa im kazha i deka on kako NGSh na VJ im "garantira" - deka VJ nema zaradi niv da ispali eden kurshum ili granata vrz Hrvstskite sili...so shto, im predochi deka se potpolno ostaveni na cedilo i deka mora da se povinuvaat na odlukata na Miloshevic - koj istovremeno strogo im zabrani i na Karadzic i Mladic - da na bilo koj nachin ja angazhiraat VRS protiv Hrvatskite sili kako bi i "pomognale" na VRSK....

Tolku okolu momentot na "potpolno taktichko iznenaduvanje"...

Hrvatite mozhe da si ja slavat ovaa voena operacija kako golema "pobeda"...no realno gledano - se ova beshe edna dobro zamaskirana i veshto izigrana politichka odluka...VRSK na nitu edna tochka ne pruzhi otpor...vednash pochna so povlekuvanje kon Republika Srpska zaedno so onie masovni koloni na izbeglici...

Hrvatskiot General-Polkovnik Petar Stipetic (koj inaku moshne go cenam kako izvonreden oficer, i koj porano dodeka beshe visok oficer na JNA so chin General-Major - mi beshe na mene lichno vishi predavach na VA-KoV vo Belgrad vo 80-tite) - godini podocna otvoreno kje priznae...deka dokolku VRSK odluchila da celosno (so svoite polni efektivi) pruzhi organiziran otpor na site tochki - deka istata operacija "najverojatno" povtorno bi zavrshila so "odredena" Hrvatska voena pobeda...no bi traela odprilika pomegju 4 ipol i 6 meseci a Hrvatskite sili po negova interna procenka bi imale do pomegju 60-70 000 zaginati i pomegju 100-130 000 raneti....

Ако погледнеме од друга страна ќе излезе дека Милошевич треба да добие Нобелова награда за мир бидејќи ги спасил тие 60-70 000 хрватски војници плус оние што би загинале од српска страна.  

Шта се чека, ајде нека му ја дадат