ФРАНЦУСКИОТ КОКТЕЛ ОД ПАРИ,ВЕЖБИ И СМРТ - I дел
Само наивните веруваат дека служењето во платеничка војска е возбудлива авантура и место каде што 17 години се губи секаква врска со минатото. Легијата војувала во Африка, Индокина, односно секаде каде што требало да се бори за француските интереси,а во таа врста очигледно спаѓа и БиХ во југословенските војни во оквирот на францускиот контингент на мировни сили.
Веројатно ниедна воена формација на светот не е обвиена со слична темна марама на романтика и маштовити приказни како што е случајот со француската Легија на странци (LEGION ETRANGERE) . Но за тоа е заслужна и бурната историја на самата Легија, богата со крвави војни и битки. Представите и илузиите на бројните авантуристи кои „трчаат„ во Легијата фантазирајќи за возбудлив и егзотичен живот на легионери се растопиле на жешкиот песок во Африка, на маларичните мочвари на Амазонија, во спарните џунгли на Индокина или пак на крвавиот асфалт во Либан, односно на сите оние места каде што се бореле легионарите од основањето на таа елитна формација во 1831. година па се до денес.
ЛЕГИЈАТА – НАША ТАТКОВИНА
Легијата од самиот почеток го отфрлила патриотизмот како мотив за постоење. Легионерската вредност се сведува на верност према договорот и дадената заклетва, како и чувството на обврска спрема браќата по оружје,односно соборците. Лојалност на заклетвата е она што легионерот, пред се, почитува и за која , ако треба, ќе го даде и својот живот, а во тоа се вклопува и обврската дека никогаш нема да го остави својот ранет соборец на боиштето.Поради тоа на сите знамиња е извезена заклетвата LEGIA PATRIA NOSTRA односно Легијата – наша Татковина.
После Втората Светска војна во која Легијата изгубила околу 40 000 луѓе, следното воено упориште за легионерите станал просторот на Индокина каде што се бореле од 1945 до 1954. Кулминацијата на воените операции е достигната со легендарната битка кај Дијен Бијен Фу , водена од 13.март до 7.мај 1954. која се смета за тежок воен пораз не само за Франција него и за Западот воопшто.Губитоците на легионерите изнесувале преку 1500 мртви со многу повеќе ранети. Вкупните губитоци од девет годишното војување во Индокина се качуваат до бројката од 10 000 луѓе па и повеќе.
По повлекувањето од Индокина , Легијата повторно се нашла во војна – овојпат во Алжир. Војната во Алжир траела од 1954. до 1963. година а во него учествувале околу 20 000 легионери кои на крајот биле поразени од „Фронтот за народно ослободување„ на Алжир (ФНЛ) . Во Алжир Легијата изгубила 55 офицери, 278 подофицери и 1633 војници.
Од 1964. Легијата била присутна и интервенирала во повеќе афрички земји како Чад,Заир,Габон,Џибути,Сомалија,Руанда,Либан итн. Нејзините единици можат исто така да се најдат и на Пацификот и во Централна Америка (Француската Гвајана) па дури и во оквирите на УНПРОФОР , значи мировните сили. Во составот на францускиот контингент овие војници , во мисијата во БиХ овие војници имале за задача да го набљудуваат реонот на Сараево и аеродромот Бутмир.
МОЖНОТО „ЗБОГУМ„ НА МИНАТОТООсновниот договор за служба во Легијата на странци се потпишува на 5 години, со можност да се продолжи на уште два пати по 5 години, што значи вкупно 15 години служба, но некои нови информации говорат за 17 години служба. Кој ги преживее сите 15 години служба стекнува право на легионерска пензија во износ на половина просечна плата од таа што ја имал во активна служба која по некои шпекулации ја прима онолку време колку што служел во Легијата, но исто така се здобива и со право на француско државјанство. Месечната најниска плата е околу 1000 евра (за каплар 1350 евра), но доколку припадникот се наоѓа во базите на Легијата платата е повеќепати повисока. Годишниот одмор трае 15 дена.Кога се наоѓаат на задачи легионерите добиваат околу 100 евра дневно. Со желба за опуштање и провод, при секое излегување од касарната , поготово ако се наоѓаат на терен надвор од Франција можат да потрошат дури и половина од својата плата, но затоа командата тогаш им исплатува само една третина, додека остатокот оди на нивната сметка. Првопотпишаниот договор од 5 години може да го поништи командата или пак кандидатот, во тек од шест пробни месеци. Се смета дека 50-60% од легионерите по истекот на првиот договор, повторно потпишуваат нов. Легионерите ,према правилата на служба, користат добиваат целосно нов идентитет , односно она што сте биле пред да го потпишете договорот повеќе не постои се додека сте во Легијата. При добивањето на новиот идентитет вие добивате ново „воено„ име nom de guerre , и Легијата ви гарантира анонимност и заштита од било чие плеткање во вашето минато.
Ако накнадно се открие дека некој од примените кандидати бил осудуван или криминалец, тој после седум години служба може да добие чин подофицер. Тоа е делумно и поради тоа што Легијата држи до тоа да нејзините подофицери имаат поголема моќ,заслужуваат поголема почит и повеќе вредат од подофицерите во другите единици и армии.
МАРШИРАЈ ИЛИ УМРИ
За француското МО , Легијата има необична конституционална предност. Имајќи во предвид дека се состои од странски платеници таа може директно да се упати кон одредена земја без сложени расправи и одобрение во парламентот.
Обуката е екстремно тешка и напорна, комплексна и се базира на цврста дисциплина. Се состои од фазите , основна обука и специјалистичка односно напредна обука.Дезертерите кои на годишно ниво во се бројат во десетици, се казнуваат на посебен начин.
Основната обука трае 4 месеци, а цел и е да ги научи легионерите на основните воени вештини и познавања. Се заснова на дрил,физички вежби и прилагодување на традицијата и животот во Легијата. На терен доста време се посветува на напорните и долги маршеви преку брдата и планините на Корзика, со вооружување и под полна опрема. Се вели дека никој неможе да ја помине обуката во Легијата а да пред тоа неколкупати не ги натопи своите чорапи со крв и униформата безброј пати со пот. За стекнување на потребната физичка кондиција, секојдневно се трчаат и маршеви по десетици километри, а работниот ден почнува од 5 часот наутро,некогаш и порано.
После основната обука, на ред е селекцијата, и легионерите према своите специјалности се упатуваат во некои од специјализираните школи и кампови каде што ги чекаат искушенија. Посебно се бираат кандидати за курс за каплар, кој трае од 8 до 10 недели и тој курс се смета за физички најтешкиот курс во Легијата. Освен овој курс постои и 14-то неделен курс за подофицери после кој се стекнувате со звање – постар каплар, што непосредно му претходи на добивањето на добивањето подофицерски чин.
ПАДОБРАНЦИ – ЕЛИТА НА ЛЕГИЈАТА
За потребите на падобранските и специјалните единици се бираат најуспешните и психофизички најспособните поединци. Нивниот тренинг опфаќа комплетна обука на командосите, со сите специфичности. Падобранците, на пример, својата специјалистичка обука ја изведуваат во кампот Рафајли на Корзика, потоа во центарот за војување во џунгла во Француска Гвајана а вежбаат и во Џибутија. Познато е дека многу легионери повеќе ја сакаат воената стварност во Чад или Руанда отколку тактичките вежби и обуката во заливот Губет во Џибутија каде што под полна опрема се трча преку 30км на температура повисока од 40 степени. На „Ѓаволскиот остров„ во заливот Губет,падобранците скокаат од карпи високи 30 метри во топлото море. Сонот за пустоловините и возбудливиот живот во Легијата овде се претвора во исцрпување на телото и душата.
Стандардното вооружување на легионерите е француската воена автоматска пушта ФАМАС со калибар од 5.56мм и „бул-пап„ конструкција. Од неа може да се пука од двете рамена бидејќи има две позиции за исфрлање на чаурите. Има и ногалки за зголемување на степенот на прецизност и стабилност при гаѓањето.
Снајперистите ја користат снајперската пушка Ф-2 со калибар од 7.62мм со капацитет од 10 куршуми. Од пушката може да се испалат 10 000 куршуми без промена на карактеристиките односно прецизноста и 20 000 куршуми , а притоа прецизноста да не се намали за повеќе од 10%. Во специјалните акции се користат оружја со пригушувачи и ноќни пасивни нишани од кои омиленото оружје за тивка ликвидација е самострелот.
Од против оклопното вооружување,опремени се со рачни ракетни фрлачи ЛРАЦ 89мм , АПИ-ЛАС 112мм како и против тенковскиот ракетен систем Милан и Хот. Тука се и минофрлачите од 81 и 120мм , хаубиците од 105мм додека како оружја за борба против ниско летечки цели се користат лесно преносливите ПВО ракетни системи Мистрал со ИЦ наведување.
СТРУКТУРА НА ЛЕГИЈАТАДенес легијата брои околу 8000 припадници разместени во неколку полкови (регименти) кои организациски се состојат од чети. Структурата и распоредот го имаат следниот изглед:
1 Полк на Легијата : Сместен е во касарната Виено во Обања. Задолжен е за прием и обука на нови регрути и врши административни работи за другите единици на Легијата. Бројноста изнесува 1 000 луѓе.
2 Пешадиски полк: Ова е уствари механизиран полк стациониран во Ним (Франција). Во неговиот состав е и Прекуморската оперативна група од која , на смени, се упатуваат во деташованиот одред на островот Мајор во Индијскиот океан. Бројноста изнесува околу 1500 луѓе.
3 Пешадиски полк : стациониран во базата Коуру во Француска Гвајана. Се состои од 4 чети, од кои три се ангажирани за опслужување и заштита на Европската космичка станица и ракетната база во Коуру. Полкот ја штити и границата со Бразил и учествува во изградбата на „источниот пат„ низ прашумата Амазонија. Бројноста изнесува околу 1000 луѓе.
4 Школски полк „Кастелнодри„ : Се наоѓа во Кастелнодрија , во близина на Тулуз. Врши основна обука, селекција и одредува смер и специјалност за новите војници. Организира и курсеви за подофицери. Во составот има 5 чети а вкупната бројност е околу 1000 луѓе.
5 Мешовит „Пацифички„ полк : наменет е за работа и обезбедување во „Пацифичкиот нуклеарнен испитувачки центар„ на островот Мурутоа во Полинезија. Предвиден е за интервенција на другите француски територии на Пацификот во тнр. „прекуморски земји„, како што е Нова Каледонија. Полкот има 4 чети – штабна, две мешовити инжињерски и пешадиска чета. Вкупната бројност изнесува околу 900 луѓе.
1 „Коњанички„ полк : Стациноран е во Оранж , Франција. Брои 1000 луѓе распоредени во три извидувачки батаљони опремени со оклопни возила и во еден против оклопен-механизиран батаљон вооружен со ПО ракети. Полкот влегува во состав на 6.леснооклопна дивизија на француската армија.
2 падобрански полк (2.РЕП) : сместен е во кампот Рафалји и во местото Калви (Корзика). Представува најелитна единица на Легијата и се гордее со способноста да во рок од 24 часа може да изведе акција на било кое место во светот. Брои околу 1300 луѓе распоредени во 6 чети. По една чета од составот на овој полк постојано е присутна во Џибутија. Инаку 2. Падобрански полк влегува во состав на 11. Падобранска дивизија на француската армија која преставува окосница на француските сили за брзи интервенции.
6 Инжењерски полк : се наоѓа во близина на Авињон и брои 800 луѓе. Се состои од штабна чета, чета за поддршка и снабдување , како и од три инжењерски чети ( пионирска, понтоњерска и градежна).
13 Полу-бригада (Demi-brigade, 13.DBLE) : Стационирана е во Република Џибута,а се состои од штабно позадинска чета, пешадиска чета, леснооклопен извидувашки батаљон и инжењерски батаљон. Брои повеќе од 1000 припадници.
