Мирни, кротки и плашливи, небаре зомби
Одамна е минат Рубиконот. Додека има уште малку надеж, ајде да свртиме нов лист во нашето колективно однесување: дали имаме зрно снага за будење на заспаниот дух што во наследство ни го оставија далечните предци? Ако одговорот е да - Македонија ќе опстои, ако е не - ќе згаснеме на полиците на историјата врз кои паѓа прашина.
Во летото 2006-то, кон крајот на јули, како што објави тогашно Време, во едно кафуле во Охрид од полицијата бил приведен извесен Норман Г., државјанин на САД, поради сериозно нарушување на јавниот ред и мир. Имено, Норман почнал агресивно да се однесува кон присутните гости, со навреди, закани, физички напади и сл.
На распитот во полицијата, своето недолично однесување Норман Г. го објаснил вака: „Не можев да го издржам мирното однесување на луѓето околу мене! Небаре беа зомби! Во нив нема никаква агресивност”!
Полицајците уште повеќе се збуниле, па побарале психијатриско вештачење, кое го дало следново објаснување: Норман Г. имал трауматично дејство, поради што сега, во зрели години, има необјасниви изблици на агресивност. Тука, постапката на државата Македонија против агресивецот запрела и тој бил испратен дома, во САД, да се агресира таму кога ќе има потреба за тоа.
Овој вовед отвора прашање што Норман Г. го поставил без влакно на јазикот: „Зошто Македонците се мирни како јагниња, зошто немаат ниту трунка амбиција да чкрипнат со забите, да треснат со стисната тупаница, да удрат кога ќе бидат удрени... зошто во нив нема ниту трунка т.н. позитивна агресивност? Зошто буквално ја применуваат божјата заповед - кој тебе со камен, ти него со леб?
Поради таквата јагнешка карактеристика, РМ денес се простира на само на 46% од нејзината етничка територија, при распадот на претходната федерација последни сфативме дека ни се дава можност за самостојна држава, а кон крајот на минатиот и почетокот на овој век странските олеснувачи ги примавме како спасители, без да разбереме дека се Данајци што дарови носат...
Дали некој се запрашал зошто пред секоја, и најмала закана, се повлекуваме, го виткаме опашот. Зошто бегаме од Струга, Дебар, Гостивар, Тетово, Куманово, Чаир? Зошто продаваме трошни куќи за скапи пари? Кога ќе ги потрошиме, ќе немаме ниту куќа, ниту пари!
Средбите во Македонија на Македонците од соседните земји покажуваат колку сме инертни кон самите себе, колку оние што ги избравме да нè водат се грижат само за нивното чекмеџе, а не за националната кауза, колку не водиме грижа дека ако соседскиот оџак престанал да чади, не сме свесни дека и нашиот наскоро ќе згасне!
Најнова илустрација за овие неповолни национални состојби е последниот конкурс за упис на новата генерација питомци во Воената академија „Михајло Апостолски“. Конкурсните услови биле обична фарса затоа што се примени кандидати според партиски клуч, а не според компетитивен критериум со кој на заслужени позиции доаѓаат најдобрите, најспособните...
Неправилно одбиените кандидати се обидоа да ја анимираат јавноста за оваа негативна селекција, но не наидоа на поддршка. Им било понудено во отворена дебатна емисија на една од телевизиите да ги кажат работите онакви какви што се. Понудата прво ја прифатиле, но потоа откажале, со образложение дека не се плашат толку од негативни последици, колку што ги инхибира стравот дека нема никој да ги заштити кога агресијата на оние што така ги кројат конкурсите ќе се нафрли на нив.
Да бидам прецизен: кандидатите-Македонци се уплашени јавно да протестираат за нанесената неправда, затоа што на нивно место се примени Албанци.
Што е, тука е. Одамна е минат Рубиконот. Додека има уште малку надеж, ајде да свртиме нов лист во нашето колективно однесување: оние над 80.000 Македонци што зедоа бугарски пасоши нека се договорат на наредните, а потоа и сите други избори во Бугарија, да гласаат за партиите во кои мнозинство од кандидатите ќе бидат Македонците од Пиринскиот дел!
Забарите, козметичарите, терапевтите од Битола и Гевгелија и околината нека не ги чекаат Грците да доаѓаат кај нив, туку тие своите ординации, салони и слично, да ги префрлат во Егејска Македонија и таму да бидат странски инвеститори!
За да не дојдеме до таму каде и личните имиња ќе ни ги променат!
Имаме ли сила за такви агресивни настапи? Дали имаме зрно снага за будење на заспаниот дух што во наследство ни го оставија далечните предци? Ако одговорот е да - Македонија ќе опстои, ако е не - ќе згаснеме на полиците на историјата врз кои паѓа прашина.
Милан Аџиевски
http://www.mkd.mk/kolumni/mirni-krotki-i-plashlivi-nebare-zombi
